vrijdag 1 juni 2018

Wat is me dat toch? (een pezewever)


Ik ken hem niet en dat is ook beter zo, ene bart de wever. Ik noem hem gemakkelijkheidhalve de pezewever. Zoals zoveel politici was hij ooit veelbelovend maar uitermate lui. In een kwisprogramma op de treurbuis schijnt hij goed gescoord te hebben. Daarnaast heeft hij een broer die wel werkt en iets betekent voor het binnenlands bruto product. Hij is dan van lieverlede maar in de politiek gestapt. En had enig succes.

Tot daar de inleiding. Wat is er verder aan de hand? De verkeerspolitie in België heeft een peuter van twee jaar neergeschoten bij een poging om een mensensmokkelaar tot stilstand te brengen. Een drama. Het land staat niet meteen op zijn kop, België vergeet niet vlug dat dit om vreemdelingen gaat, weet je wel. Enkele weken later schiet een semi-crimineel drie mensen dood in Luik, geen vreemdelingen, ook de schutter is geen vreemdeling, en hop, het land staat wel op zijn kop. De koning zet zijn kopje koffie aan de kant, trekt zijn stropdas recht en rijdt meteen naar Luik.

In de nasleep van het incident op de autoweg echter verliep niets zo sereen als in Luik. Omdat het om vreemdelingen ja zelfs vluchtelingen gaat. Koerden, nog wel, samen met Armeniërs en Catalanen toch wel erg verdrukt volk op de vlucht. Nu zijn er niet zoveel Catalaanse vluchtelingen in België beland als Koerden en van Armeniërs ligt geen Belg nog wakker.

Bij de pezewever doet dat er allemaal niet toe. De ouders van de peuter namen een advocaat in de arm, helaas een van linkse signatuur, wat voldoende is om de pezewever achter een microfoon uit zijn nek te doen kletsen. Dat er weer een poging is gedaan vanwege, ik citeer, echt wel “de opengrenzenlobby” om onze grenzen weer open te krijgen. Echt waar, de opengrenzenlobby. Dat is met name de lobby die succesvol is geweest in een vorig leven en het Schengenakkoord heeft tot stand helpen brengen dat geleid heeft tot de afschaffing van de landsgrenzen binnen de Europese Unie.

Nu ken ik persoonlijk slechts een Koerd, die hier beland is toen er nog landsgrenzen waren. Hij is inmiddels een gereputeerd huisarts geworden en woont zelfs sinds kort in de rijkeluisstad Schilde. DAT MOET STEKEN, PEZEWEVER. Toen hij daar namelijk stond uit zijn nek te lullen voor de microfoon probeerde hij de verantwoordelijkheid voor de dood van die peuter in de schoenen vol stof van de ouders te schuiven. WALGELIJK, PEZEWEVER. Dat laatste werd met wat minder woorden gezegd door a. de eerste minister van de federale regering, de heer Michel, een Franstalige nog wel en b. de gewezen eerste minister van die federale regering en thans nog even de voorzitter van de ‘parti socialiste’, Elio di Rupo, ook al een Franstalige. Die ik vaak Elio Dieu Ripo noem. En zie, en zie, de walgelijke pezewever bestond het om a. de heer Michel niet van repliek te dienen maar b. de heer Dieu Ripo uit te roepen tot ‘het probleem’. “Met die peuter dood te schieten is er geen probleem,” aldus de pezewever, “nee, u bent het probleem, mijnheer Di Rupo.” Zever, pezewever, dikke zever, zeg nu zelf.

Kijk, normaal gezien onthoud ik me van commentaar bij dergelijke zielige ja walgelijke vertoning. Het zal me weer veel gedaver in de commentaren opleveren. Ik zal deze tekst dan ook publiceren op een daartoe geëigend blog, zodat het daar ook eens wat drukker wordt in de bezoekcijfers. Eigenlijk schrijf ik het voor al die mensen die dat allemaal van ver aanschouwen en het hoofd schudden en er weinig van begrijpen, in de hoop dat ze er nu iets meer van begrijpen.


Geen opmerkingen: