Yves L. echter heeft zich op korte tijd in een machtspositie kunnen wringen via vijf minuten moed en kreeg daardoor iets wat zijn saaiheid overstijgt. Niettemin blijft hij saai. Een ambtenaar. Die hij dan ook geworden is.
Weet je wanneer zijn internationale loopbaan begonnen is? Toen hij het Franse volkslied in plaats van het Belgische zong. Nadien heeft hij stiekem in de badkamer de Internationale ingestudeerd. Die van de Marxbrothers dus.
Nu komt hij ons zeggen dat een kartel tsjeven met pezewevers het beste is wat dit volk verdient. Zo’n kartel is dan ook in Ieper aan de plaatselijke macht. ‘Zonder problemen’, aldus de burgemeester enkele jaren geleden op een klasreünie. Saai, dus. Snel voegt hij, Yves L. eraan toe dat het met de huidige editie van de pezewevers niet meer kan, daar zij te hardvochtig zijn. Mooi woord. En het klopt nog ook. De pezewevers, eenmaal aan de macht, ontpoppen zich tot hardvochtigen, geen hartstochtigen.
Yves L. is net als ik erin geslaagd de saaie stad Ieper te verlaten. Hij is er echter niet echt weg. Ik wel. Echt weg, echt wel heer ver weg. Yves zit ook heel ver hoor. Ik gun het hem. Een saai mens mag ook al eens wat.
