Sterrendom

 

(geschreven in organische extase)

Het krabben staat los van de krabber. Denk aan de wolkenkrabber. Daar denk ik liever niet aan.

Wordt vloeibare romantiek ook drinkbaar? Er stroomt water door een beek die uitmondt. Het inmondige staart onomwonden voor ons uit. Alles loopt los tot de duur het oploszout het overneemt. We verdienen het niet maar krijgen het alsnog.

Een wolk verliest haar broek. Het krabben maakt de korst op de kont van de wolk los. Veel meer valt er niet te rapen.

We houden stand dankzij de tuin. En onze luim. Als we die zouden  laten wegkrabben zou de hemel instorten. Op het dak van de wolkenkrabber hangt thans verloren de broek van de wolk.

Het baat, het schaadt, het raakt de bassnaar. De klank neemt het over.

 

Micro-essay

 

 

Geleidelijk neemt de zin de bovenhand op het woord. Haast niemand heeft het gemerkt. Slechts toen het zover was kreeg hier en daar iemand het in de gaten. Het woord was geen vlees maar zin geworden.

Wij zijn niet van de poes, althans niet overdag, maar van de poëzie en wel van de experimentele. Wij willen woorden die vlees worden. Zelfs onze zinnen zijn zinloos gebeente doch wij hangen het vlees eraan op.

U huivert. Zo weten we dat het goed is en werkt. Zoals onze woorden bij nacht geen enkele poes onberoerd laten.

Schrijven, nietwaar, is niet van de hond zijn kloten.

Tijd nu om een stap achteruit te zetten in de luwte. Daar zijn we thuis.