Met een gelukkig slechts lichte irritatie en een lichtjes toenemende verbazing en daartussendoor wat verwondering heb ik dit stuk – vier bladzijden! – tot mij genomen. Na afloop voelde ik me wel verplicht er opnieuw afstand van te nemen. Het brengt namelijk geen zoden aan de dijk. Daarom heb ik het samengevat:
Poëzie is niet, maar kan zijn:
• Het gat van de wereld dichten, dan wel
• De wereld een gat toedichten.
We doen dat uiteraard zo dat het de toehoorder – en later de lezer – met verstomming slaat dan wel zo dat het de toehoorder – en later de lezer – in dat gat doet verdwijnen.
Eenmaal neergeschreven maar vooral uitgesproken is het poëzie, zie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten