Het was zo'n dag waarop je halfautomatisch op een bank gaat zitten in het park. Het koninklijk park in mijn geval. Nederlandse vrienden moet ik erop wijzen dat het niet gaat om een sofa of een zetel, maar wel degelijk om een bank.
Het was warm, iets meer dan 25 graden, nog geen 30 graden. Prima weertje kortom. Het was dan ook druk op de banken in het park. Ons huidig klimaat is rokersonvriendelijk geworden zodat de pijproker op bank twee links alleen zat. Als oud-pijproker had ik geen moeite om naast hem te gaan zitten. Hij rookte overigens een geurige tabak zoals ik die jaren zelf heb gerookt. Ik had er een volledige loopbaan van 45 jaar als pijproker opzitten toen ik ben gestopt.
Ik nam mijn boek uit mijn jaszak en begon te lezen. Je weet immers nooit in Brussel of deze man Franstalig is en, haast per definitie, Nederlandsonkundig. Het is zoals in Israël, je weet niet of die Semiet naast je een Jood of een Arabier is.
De man rookte duidelijk met smaak, haalde rustig de tabaksrook uit de pijp en hield de tabak zachtjes brandend. Een kenner. Sjofel gekleed maar met dure schoenen aan. Een duivelsmerk, peperduur, volledig van Belgische makelij. Ook zijn pijp was van behoorlijke kwaliteit en kost al vlug rond de 100 euro. Maar ik las mijn boek.
Ineens waagde ik de sprong en sprak hem aan. In het Nederlands. Met een duidelijk Franse tongval antwoordde hij me in vloeiend Nederlands en het hele verdere gesprek verliep gezapig in de taal van Vondel en van Ostaijen. En nee, hij zou niet meteen stoppen met roken zolang hij niets aan de hand had. Of elders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten